Telebisyon!!!

At katulad ng aking sinabi dati, kapag nabili ko na ang TV ko ay ipapakita ko ito sa inyo. Sobrang atat na atat ako sa TV na yan, kaya hindi na rin ako makatiis at kating kati na akong magkaroon ng ganyang TV. Teka just to refresh your memory heto ang yung post ko tungkol dyan (maikli lang yun kaya basahin mo na, kung ayaw mo eh di wag! Di na kita bate): ICLICK MO NA SABI EH!!

Kaya heto na yung Samsung LCD TV -32 inches ( naks complete details talaga) na nabili ko lang kahapon. Mainit init pa parang pandesal lang:



Nagdadalawang isip ako kung Sony o Samsung ang bibihin ko dahil hindi naman nagkakalayo ng presyo. Pero napansin ko mas malinaw ang Samsung kaysa sa Sony kaya Samsung na lang! Dapat matagal na akong meron nyan yun nga lang ang dami ko pang kailangan bayaran kaya medyo nadelay ng konti, tapos nauna ko pang bilhin yung NETBOOK ko kasi nga sayang yung internet sa bahay kung hindi ko magagamit.


Oo nga pala may kwento yung NETBOOK na yan saka yung LCD. Nag-iisip kasi ako nun kung isang high end na laptop ba ang bibilhin ko o isang 42 inches LCD TV, medyo nagdadalawang isip ako nun. Pero napagdesisyunan ko na bilhin yung NETBOOK (mura lang kasi to eh) at yung 32 LCD naman ang gagawing kong monitor kaysa sa isang high end na computer o 43 inches LCD TV ( Yung dalawang yan ay kasing presyo nung high-end na laptop at ng 43 inches na TV)

Sa ngayon medyo excited na akong manood ng Dora the Explorer saka ng Ben 10 sa aking bagong TV. Siguro by next year bibili ako ng Lazy Boy Chair, para mas lalong masarap manood sa TV.



Oo nga pala, hindi ko naman pinagmamagaling o pinagyayabang iyan.. Medyo natutuwa lang ako kasi ito ang regalo ko sa aking sarili ngayong 2009. Alam nyo naman na lahat ng kinikita ko dito sa Saudi ay pinapadala ko sa aking pamilya.Kaya siguro hindi naman kalabisan kung sakaling rewardan ko ang sarili ko sa mga bagay na yan. Ngayon, kung nayayabangan ka sa akin eh…………………………………. inggit ka lang, Belat!!! Hahahhaha!! Joke lang!


Aba hindi biro ang magtrabaho sa ibang bansa, kaya ito na ang pampatanggal homesick namin dito. Meron sigurong magsasabi dyan na dapat ipantulong ko na lang yung perang yan sa mga nasalanta ni Ondoy. Pero nagawa ko na yun, nagbigay na ako ng tulong pinansyal sa mga nasalanta ng bagyo. At pati ang mga nanay at tatay ko ay mamimigay na rin ng damit para sa kanila. Nagawa na rin naming mamigay ng bigas sa kanila. Kaya siguro naman walang eepal dyan. At kung umeepal ka! aba huwag ako ang putaktahin mo, ang epalan mo ay yung mga pulitikong kay yayaman pero barya lang ang binigay kumpara sa kinukurakot nila.


Back uli tayo sa kwento ko at least hindi ko na uli hihiramin pa yung projector ng kumpanya (pero pwede rin pag special occasion). Medyo next year pa uli ako magreregalo sa aking sarili at kailangan ko muling magbanat ng buto para may pambili muli ako. Basta sa ngayon eh magpapakaduling muna ako sa aking TV.Hehhehe!

P.S

Dumating na pala si Bagyong Pepeng sa Pinas, sana hindi sya gaanong manalasa sa atin. Kung pwede lang bang imbitahan muna si Pepeng para magkape at mauto kong umiwas sya sa Pilipinas gagawin ko eh. Kahit sa Starbucks pa, maligtas lang ang Pilipinas sa hagupit nya. At sana Papa Jesus sawayin mo naman yang si Pepeng, kasi pasaway yan!