BUHAY APLIKANTE

Naikuwento ko na dati dito sa aking blog kung anong hirap ang inabot ko makahanap lang ako ng trabaho na pwedeng bumuhay sa akin at sa aking mga gelpren. Pero talagang mailap ang pagkakataon sa akin dahil masyadong nagseselan ang mga kumpanya sa atin sa Pilipinas. Akala ko may balat lang ako sa puwet kaya di ako natatanggap . Pero hindi naman siguro ibig sabihin nun na halos 7 milyong Pilipino ay may malaking balat sa kanilang WETPU (ayon yan sa unemployment rate ng NSO, nice nagresearch ako talaga).

Halos magkandasuka suka ako kakasakay ng mga nakakahilong elebeytor na yan dahil lahat ng building sa Makati ay pinuntahan ko na at inaaplayan. Halos makandaputok-putok o mag-amoy anghit ako dahil tagaktak ang pawis sa paglalakad (wala kasi akong pambili ng rexona) pero talagang masyadong maaarte ang mga kumpanya sa atin. Okay, tanggap ko na kumpanya nila yun at may karapatan silang kumuha ng “kwalipayd employi” na gusto nila, pero por dyos por santo bakit yung kasama kong nag-apply na parang mongoloid magsalita at mukhang puro bidyo geyms ang alam, eh nakapasa! Dahil ba kamukha nya si Dennis Trillo, ganun ba? Samantala ako halos magkandapilipit pilit na ang dila kaka-englis at halikan ang mga paa nila para matanggap lang eh waepek pa rin. Nakakasakit pa ng loob dahil nakita ko na lang na nasa basuhan ang resume’ ko tapos may nakalagay pang sungay at ilong ng baboy ang piktyur ko! Haw deyr u! Ano kala nyo sa piktyur ko “coloring book”.

Nung minsan namang nakasabay ko yung isang babaeng mukhang dinosaur sa pag-aaplay sa isang kumpanya sa Makati. Akala ko kakainin ako ng buhay kung makatingin at iniirapan ako ng dinosaur na yun, palibhasa ako yung makakalaban nya sa bakanteng posisyon doon sa kumpanya kaya ganun na lang sya makatingin. Sinusukat ba ang kakayahan ko, at parang kay yabang yabang ng dating nya! Ako naman, ayaw ko syang tingnan kasi baka biglang sumakit ang tyan ko (yung usog ba!) at baka mapaginipan ko sya sa gabi dahil mukha talaga syang halimaw sa banga.

Nauuna akong tinawag para sa interbyu tapos sya naman, makalipas ang 15 minuto sinabi ni seksing sekretarya kung sino ang tanggap. At halos bumaligtad ang sikmura ko noong malaman kong yung babaeng mukhang dinosaur ang nakuha. Gulat talaga ako sa resulta pero napakalma lang ako ng malaman kong “Cum Laude” pala sya. Eh kaya natanggap ko na rin, pero kawawa naman yung magiging kasamahan nya kasi araw araw nilang makikita ang mukhang na yun at tyak sasakit din ang mga tiyan nila. At para naman kay babaeng mukhang dinosaur, pasalamat sya at matalino sya dahil kung hindi sya matalino eh sya na ang pinakakawawang nilalang sa buong mundo. Kaya sabi ko “Peyr talaga si Papa Jesus”!

Sunod na aplay ko, sa Makati rin. Dis taym sinigurado ko muna na kaya ko na ang makakalaban ko sa bakanteng posisyon, pag tipong talo ako sa gandang lalaki o taba ng utak eh aalis na ako . Kaya nakipagkwentuhan ako sa mga aplikante para malaman ko ang mga kapasidad nila, sabay alok na rin ng produkto ng Forever Living, butong kalabasa, choki choki, yosi at mani(eh sideline ko yun eh at para kumita ng konti ). Sa aking pagtatantya eh mukhang yakang yaka ko naman, kasi ako na ang pinakagwapo dun (kaya isipin nyo na lang kung ano na lang ang hitsura ng mga kasabayan ko) at mukhang ako na rin ang pinakamatalino (eh piling ko lang naman!). Kaya pagkatapos ng interbyu sa aming lahat, medyo nagekspek na ako na ang makukuha (kung mukha at paduguan ng ilong sa english ang pag-uusapan, eh medyo lamang ng konti) pero nagulat ako na yung katabi ko pala ang natanggap sa posisyon. Tiningnan ko yung natanggap na aplikante at sa aking pagkakaalala , sya yung nakakwentuhang kong binatukan ng titser dahil nahuling nangongopya sa katabi kaya sigurado akong hindi sya matalino at lalong hindi sya mukhang tao este mukhang artista. Kaya nakakagulat talaga ang pangyayari. Di ko matanggap yung resulta pero ganun talaga ang buhay “unpredictable” ika nga. Pag-alis ko nakita kong binulungan ng natanggap na aplikante yun nag-iinterbyu at rinig na rinig kong sinabi nya sa nag-iinterberyu na “Salamat po tita!!” . Nakamputcha tyahin nya pala yung nag-iinterbyu! Bwiseeeet! Dats nat peyr!!

Bagsak na talaga ang loob ko kasi halos dalawang buwan na akong walang trabaho! Wala na rin akong pambili ng Gel sa buhok kaya yung kanin na lang ang ginagawa kong pampatigas ng buhok. Hindi ko na alam ang gagawin , kaya sabi ko sa aking sarili "last na aplay na ito". At syempre dahil huling aplay ko na, ibubuhos ko na ang buong kapangyarihan at tataasan ko na ang aking pangarap . Kaya napagdesisyunan ko na sa isang malaking kumpanya na ako mag-aaplay.

Pagpasok ko sa opisina ng malaking kumpanya na yun, nahiya ako sa aking sarili kasi puros mayayaman, may magagandang mukha at mukhang intelehente ang kasabayan ko. Tuloy nahiya akong alukin sila ng mga paninda ko, saka nagmukha akong mga alalay nila. Kaya tahimik na lang akong nagmamasid sa kanila, at inaamoy ang ubod ng puti, sexy at magandang katabi ko. Gusto ko sanang magpa-otograp sa kanila kasi mukha silang artista pero kasi tinawag na ako ng mag-iinterbyu.

Pag-upo ko pa lang sa upuan kaharap ng nag-iinterbyu, kumabog na ang dibdib ko at nagsimulang nang magbaha ng pawis ang buo kong katawan. Sinimulan na akong tanungin kung graduate ako ng sikat na unibersidad, kung ano ang work experiences ko, kung ano ang mga greyds ko, at kung ilan ang gerlpren ko este kung ilang taon na ako. Alam kong babagsak ako sa interbyu na yun kasi di naman gaanong sikat ang skul namin, wala akong work experience kasi bagong gradweyt lang ako (dapat kasi sex experience na lang ang tinanong nya baka may maisagot pa ako, hehhe joke lang), at lalong bagsak na ako sa interbyu kasi puro bagsak ang greyds ko. Wala na!Taob na ako dito! Kaya naman pagkatapos ng interbyu umuwi na lang ako at simulan ko ng magtanim ng kamote.

Yan ang mga eksperensya ko nung nag-aaplay ako ng trabaho noon. Nakakasakit lang isipin na minsan hindi ka na nabibigyan pa ng pagkakataon ipakita ang iyong kakayahan at galing. Tila nakakahon na ang kagalingan mo sa unibersidad na pinag-aralan mo, nakagapos na ang karunungan mo sa mga grado o numero sa transcript, at nasusukat ang kakayahan mo sa iyong hitsura at panlabas na kaanyuan. Nakakalungkot isipin na ganito ang nangyayari sa atin. Nahuhusgahan ka na ayon sa mga datos ng iyong pinag-aralan, pigura ng iyong katawan at ganda ng iyong mukha. Hindi ka na nabibigyan pa ng pagkakataon na maipakita ang iyong galing at ipamalas ang iyong kakayahan. Nakakalungkot isipin na nabubuhay tayo ayon sa “standards” ng ibang tao.

Kung minsan naman nawawalang halaga ang lahat ng iyong kahusayan dahil mas napipili ang mga taong may koneksyon at may kapit. Tila kasama na talaga ang pulitika sa pang-araw araw nating pamumuhay, kadugtong na rin ng buhay Pilipino ang “stigma” o negatibong epekto ng pulitika.

Nakakalungkot isipin pero ito ang katotohanan na nangyayari sa atin sa Pilipinas, at lalong masakit isipin na kung minsan ang dayuhan pa o ang ibang bansa ang nagpapahalaga ng iyong kakayahan at galing. Hindi nila kinakahon ang iyong pagkatao batay sa iyong pinag-aralan, hitsura o kung sino ang mga kilala mong tao. Binigyan ka nila ng pagkakataong ipakita ang iyong kakayahan at galing, at mas tinitingnan nila ang kasipagan, dedikasyon at ang paggalang mo sa ibang tao. Binibigyan ka nila ng pagkakataon na ipakita sa kanila na karapat dapat ka nilang tanggapin bilang empleyado.

Sana magawa pang mabago ang mga mababaw na batayan ng ibang kumpanya sa atin. Sana mabigyan ng pagkakataon ang lahat ng tao, bigyan ng pantay na pagtingin at patas na pagpili. Maraming bagay na hindi kayang sukatin ng numero o grado, marami bagay na mas mahalaga pa sa panlabas na kaanyuan at maraming bagay din na hindi makikita sa unibersidad na iyong pinanggaling o ng mga sikat na taong iyong kilala. Ang dedikasyon sa trabaho , kasipagan at paggalang ay kasama sa maraming bagay na ito. Kaya sana mabago pa natin ang pag-iisip natin tungkol dito.

Iyon lamang po at maraming salamat.