BROWNOUT

Medyo nakakaalarma na pala ang “El Nino” sa atin sa Pilipinas. Ito yung tagtuyot na tinatawag, at bakit El Nino, ang tawag dyan? Ewan ko, di ko alam, baka trip lang nilang yun ang pangalan nya!Joke lang! “El Nino” daw dahil kalimitang tuwing panahon ng kapaskuhan nangyayari ang abnormal na pagbabago ng panahon na yan!

Medyo may krisis tayo sa kuryente at tubig ngayon. Medyo paubos na raw kasi ang tubig sa Angat Dam, ang ikatlong pinakamalaking Dam sa Pilipinas na pinagkukunan natin ng kuryente at tubig. Ngayon, kung itatanong nyo kung ano ang una at ikalawang pinakamalaking dam, hindi ko alam! Wag ako ang tanungin nyo dahil hindi ako si WIKIPEDIA, okay! Basta kailangan nating magtipid sa paggamit ng tubig at kuryente dahil sa pangyayaring ito.

.
Natatandaan ko noong panahon ni Pangulong Aquino, medyo umutot lang ang daga, brownout na! Bibihira tuloy akong makapanood noon ng “Batibot” at “Mara Clara” dahil sa brownout na yan. Kaya pinagtyatyagaan ko na lang panoorin ang “Kapwa ko Mahal ko” na pinapalabas tuwing umaga (basta may mapanood lang okay na). Ginawa na lang din naming aparador ang aming ref, dahil sinira din ng brownout na yan! Pakiramdam mo rin ay nakajackpot ka kapag nakabili ka ng yelo sa kapitbahay mo! Bubwisitin ka lang din na bakit tuwing gabi saka walang kuryente? Kung kelan kailangan mo ng ilaw at bentilador saka pa nagbobrown out. At ang ilaw noon ay isang malaking pandispley lang.

Dahil nga bata pa ako noon, okay lang sa akin na walang kuryente. Basta naglalaro lang ako sa labas ng patintero at taguan pung, tapos gumagawa ng aso, kuneho at ibon mula sa mga anino ng mga nanlilimahid na kamay at nakikipagtakutan sa mga kalaro kong mga mukhang BANGKA. Dahil walang TV ,puro laro ang inaatupag namin noon habang ang mga matatanda naman ay nakikisali din paminsan –minsan, nanghihinguto sa ulo ng may ulo, at nakikipagkwentuhan (ng buhay ng may buhay)

At kapag nagkailaw na,kumakanta pa nga kami ng sabay sabay ng “MAY KURYENTE NA! MAY KURYENTE NA!”. Tapos nakikipagpatayan rin ako sa aking mga kapatid para lang maka-ihip ng kandila ,habang kumanta rin ng Happy Birthday to you (ng nakapikit pa para magwish) . Sabog ang ilong nila kung inunahan akong umihip ng kandila.

Sabay sabay din kaming kumain noon tuwing hapunan dahil kailangan magtipid sa kandila. Para ka ring nasa isang mahahaling restaurant kumbaga “dinner with candlelight “ SOSYAL! Kahit ang kinakain nyo lang ay tinapa nagmumukhang lapu-lapu yun dahil nga madilim. Masarap ang kwentuhan at masarap din ang kainan.Tapos maaga din matulog ang mga tao noon, at nakakabingi na rin ang katahimikan sa labas. Kaya medyo mahimbing talaga ang tulog mo.

.

Noong maupo si Presidente Ramos, medyo nasolusyunan ang problema natin sa kuryente. At simula rin noon, bibihira na rin magkaroon ng brownout. Pero ito rin ang simula, na naging sobrang nakadepende na ang mga Pilipino sa kuryente. Kung mapansin nyo, bibihira na rin ang mga batang naglalaro tuwing gabi, dahil masyado silang nakatutok sa TV, naglalaro ng PSP at online games. Medyo hindi na nga nila alam ang mga larong Pilipino eh dahil nauubos na ang panahon nila sa mga de-kuryenteng larong ito.

Bibihira na rin magkasama sama ang Pamilyang Pilipino sa hapagkainan, dahil nga nahuhumaling sa pagtetext, panood ng tv, pagcocomputer at kung ano ano pa. Dahil hindi na nila kailangang magsamasama para sa ilaw ng kandila.

Hindi na rin maaga matulog ang tao kundi mag-uumaga na kung sila ay matulog, dahil yung iba nagvivideoke pa,kagagaling lang sa mga party, tapos yung iba nakikinig pa ng radyo (na kala mong galit sa volume), tapos yung iba busing –busy kaka chat, facebook ,farmville at friendster (may friendster pa ba?). Para silang mga autistic at mongoloid na may sariling mundo.

Alam nyo kung tutuusin simple lang naman ang buhay noon eh, binago lang ng mga de-kuryenteng gamit ngayon.Kaya nga heto, nauubusan na tayo ng kuryente ngdahil masyado nating inaabuso ito. Halos nawawala na rin ang oras natin sa ating pamilya at pakikisalamuha sa tao , mas malaki pa ang ginugugol nating oras sa ating mga cellphone, mp3 players, computer at telebisyon. Oo nga’t pinapagaan nito ang ating buhay pero binabago naman nito ang paraan ng ating pamumuhay.

Nakakatakot din na isang araw mawalan na lang tayo ng kuryente, pero tayo naman kasi ang may kasalanan nito dahil masyado nating idinepende ang ating buhay sa kuryente.Kaya ngayong nagkakaroon ng krisis, pakiramdam natin malalaki ang mawawala sa buhay natin.

.
Huwag nating abusihin ang isang bagay na alam nating may katapusan at hangganan din. Kaya maiging huwag nating idepende ang buhay natin sa mga bagay na ito. Maraming mga bagay ang ating nawawalang bahala dahil sa mga ito at marami din ang nakokompromiso dahil din ito.

Kung ikokonekta ko ang usaping kuryente sa buhay ng tao ang masasabi ko ay

“Minsan maiisip natin na bakit hindi na lang tayo bumalik sa pagiging SIMPLE, dahil minsan sa paghahangad nating mapagaan ang ating buhay mas ginagawa pa pala natin itong KUMPLIKADO. Bakit hindi lang tayo bumalik sa BASIC,dahil ang akala nating nagpapadali sa ating buhay yun pala ang nagpapaHIRAP sa atin?Kung minsan nakakalimutan natin kung ANO ANG BUHAY dahil mas pinapahalagahan natin kung PAANO MABUHAY ”

.

Yun lamang po at paalala : MAGTIPID NG KURYENTE AT TUBIG

.

Salamat po!