KORNI MO!

Okay in charge na ngayon ako, si Drake na ito at hindi na si Doc.Leng. Okay payn ,alam kong korni sya! At natatawa ako sa kakornihan ni Doc Leng dahil para lang akong nanonood ng pelikula ni Dolphy noon na sinasabuyan ng ihi ang mga extra at binabambo ng dyaryo si Panchito.

Sa totoo lang, takot ako sa mga “Clown” noong bata pa ako. Hindi ko nga alam kung bakit sya ang mascot ng “Mc Donald” dahil mukha syang MANDURUGAS. Hindi sya nakakatuwa at hindi sya nakakatawa, basta nakakatakot ang pagmumukha nya.

Tuloy ubod ng daming umiiyak na bata tuwing may clown sa children’s party. Dahil pakiramdam nila kakainin sila ng ubod laki nyang bunganga (syempre make-up lang yun) at iilaw ang ilong nilang kulay RED.

Kaya nga nilagnat ako noong grade three pa ako , noong minsang umaten ako sa birthday party ni Shiela (yung kaklase kong mukhang patatas). Epal kasi yang si Shiela, lakas mambuska. So hayun nga umaten ako sa birthday nya dahil gusto kong kumain ng hotdog in stick, pasta na may ketchup (nagpapanggap na spaghetti), at super dirty ice cream ( as in kumakatas ang kamay ni manong sa ice cream) .

Nag-iisip na rin ako ng taktika noon kung paano ko babasagin ang palayok at paano ko makukuha ang trak-trakan sa “pabitin” ni Shiela. Nagpapapraktis na rin ako noon kung paano ko mapapahaba ang salitang “HAPI BERTDEY SHIELLLLAAAAAAAAAAAAAAAAAAA” . Ika nga Kariran kung kariran at buwis-buhay na ito!

.

Habang nag-iisip isip ng taktika at pasimpleng nagpaparaktis ng “Hapi bertdey Shiela”, bigla akong hinila ni Shiela at idinukdok ang pagmumukha ko sa Clown na nakatago sa may pinto. (alam ko kinuntsaba nya yung clown).

Nagulat ako sa nakita ko!Nandidilat ang mata ni Manong Clown, tapos puting puti pa ang mukha nya dahil sa Chinchansu (korni). Kaya naman sobrang takot na takot ako noon, at nagtatakbo ako sa Ate kong nagpapapraktis din ng “Hapi Bertdey Shiela” (pokus na pokus pa sya noon habang bumubulong bulong na kita ang litid sa leeg).
.

Tawa ng tawa ang mukhang patatas na si Shiela, habang ako naman ay mukhang lalagnatin na sa takot. Hindi ako sumali sa mga palaro dahil sa takot.Nakuha ni Apeng (yung kaklase kong mukhang pusa naman) yung trak-trakan na pinapangarap ko at si ate naman ang nanalo sa pahabaan ng “hapi bertdey Shiela” .Nakakuha sya ng isang kahong Pretzel at isang supot na Bazooka Bubble Gum na isang buwan nya atang nginuya (at di sya namigay ang bwisit).

Heto ang piktyur ko noong bertdey ni Shiela (suot ko pa ang maswerteng party hat na kulay red)

<------ Pamatay sa bangs! (bangs kung bangs)











Galit na galit ako kay Shiela, dahil mukhang pinagplanuhan nya yun. Doon din nagsimula ang takot ko sa Clown. Mula noon, hindi na ako pumupunta sa party kapag may clown akong nakita, umuuwi na agad ako. Nagpapabalot na lang ako ng handa sa ate kong tirador ng “birthday party”.
.

Ngayon na lang noong lumaki at nagka-isip na ako (ng konti) eh saka ko lang naunawaan ang lahat. Maari ngang nakakakatawa ang mga clown at maari ring nakakatakot sya. Pero ang layunin talaga nila ay magpasiya ng tao. Kaya may clown at kaya sila nasa Birthday party. Pero ibat- ibang bata, iba iba din ang pagtanggap nila sa clown.
.
Okay bakit ko nabanggit itong Clown? Wala lang gusto ko lang din sabihin na hindi lahat ng nakakatawa sa akin ay nakakatawa sa iba. Kumbaga sa clown hindi lahat ng bata ay natutuwa sa kanya, yung ibang bata natatakot sa kanya. Kaya kung ang kagandahan ay depende sa tumitingin. Ang “humor” ay depende din sa taong nanonood, nakikinig o bumabasa nito. Ika nga ni pareng wiki: .
.
“The question of whether or not something is humorous is a matter of personal taste”


Ako madalas korni talaga ako, madalas din pilit ang patawa ko. Pero ano pa man yun masaya ako kasi may mga taong napapasaya ng mga kwento ko. Okay na ako, kahit di kayo humagalpak sa tawa, o umutot sa sobra katuwaan, o lumabas ang utak nyo sa laki ng pagtawa nyo. Masaya na akong ngumiti kayo dahil sa kakornihan ko. Hahaha!


Iba-iba ang tao, magkakaiba din ang lebel ng kanilang kasiyahan. Marami sa atin ang mababaw, marami rin sa atin ang kahit kumain ka pa ng apoy habang tumutugtog ng plawta eh hindi mo man lang mapapangiti. Pero ano pa man yun, nasa kanilang paghuhusga kung ano ang nakakatawa at kung ano ang hindi. Maigsi lang ang buhay, tumawa ka lang at maging masaya.Hindi mo na kailangan mag-isip o humanap pa ng rason para tumawa .Basta tumawa kung natatawa ka talaga , dahil libre naman ito at walang bayad.


Mga kautak gusto kong iwanan sa inyo ang linyang ito:


“A sense of humor... is needed armor. Joy in one's heart and some laughter on one's lips is a sign that the person down deep has a pretty good grasp of life" - Clifton Paul Fadiman

Ingat,