JABI! JABI!!

* Parang nakakaloko si Jollibee dito, mukhang syang nang-uuto!!!

Teka sa pagpapatuloy na aking Kwentong Jollibee, heto ikukuwento ko ang aking karanasan dyan.

Natanggap ako sa Grill Area, bilang dakilang tagaprito ng patty para sa burger. Ako din ang gumagawa ng Jolly Hotdog, Aloha, Cheese Burger at kung ano ano pang burger doon.

Unang araw palang ng aking pagtatrabaho, may umepal nang crew ng Jollibee. Isang bading na ubod ng selan, mukha syang contruction worker na may makeup at sabog na labi dahil sa lipistik! Kaya nakakatakot ang itsura nya , heto ang eksena noon:

Manager: Okay Samantha (pangalan ng bading), ito ang magiging trainee mo, si Drake

Samantha: Ma’am bakit naman yan, hindi ba pwede yung isang gwapo kanina? (mukha ba akong may buni sa gilagid para pandirihan)

Manager: Sa Dining Area yun, turuan mo na ito gwapo din nman to ah (sabay tawa)

.

Samantha: Ma’am naman! Wag na kayong mag joke! Hindi sya nakakatawa! O sya , sya sya! dito ka na ngang hito ka! (sabay hablot sa akin)

Ako: Opo Sir!

Sa hitsura ng bading na yun, halatang masamang masama ang loob nya dahil mukhang hito ang magiging trainee nya (oo ako nga yun, letche sya). Sarap bigwasan sa ngala-ngala ang bading na yun. At maniwala kayo at sa hindi, sa loob na isang buwang training, puro sigaw ang inabot ko sa kanya at mangmamaltrato. Hindi sya makarecover sa kras na kras nyang gwapong trainee kaya sa akin binubunton ang galit nya sa mundo.

Buti naman at madali akong natuto (hindi nauto), dahil makalipas ang isang buwan eh humanga naman ang Manager namin sa akin dahil kaya kong magbalot ng sampung burger sa loob ng isanng minuto. San ka pa! Pang PINOY RECORDS ang dating!!

Dahil Franchise lang, ang Jollibee sa amin, kaya hayun medyo tinitipid kami. Hindi tulad ng ibang Jollibee store na libre ang lunch o dinner, sa amin libre naman kaso kailangan mong tiisin kung ano ang luto sa Mini Canteen namin. (Kamusta naman yun Mini-Canteen sa loob ng fastfood)

Ako: Ate ano ulam natin ngayon?

Ate: Heto sopas?

Ako: Ate di naman ulam yan eh!

Ate: naku ganun din yun, lagyan mo na lang ng kanin!Ulam na yan!

Ako: Ganun ba yun so mag-iimagin na lang ako!

Ate: Ganun na nga, eh wala tayong magagawa kuripot ang may-ari

Sa ganun na nga, sa loob ng isang taong kong pagtatrabaho sa Jollibee, madalas ang ulam ko ay sopas, miswa na may patola at lucky me. (Ulam ba yun??) Minsan naman BABOY NA BINABOY dahil ubod sa baboy ng pagkakaluto. Para kaming nasa Evacuation Center o hindi kaya mga preso sa Muntilupa. Nyemas naman oh!Kung gusto namin ng produkto ng Jollibee kailangan naming bumili na may discount na 3%. Ano yun???

Madalas din ang nakawan sa mga locker, ultimo suklay at sanitary napkin ninakaw! Langya, may klepto atang crew sa amin, at pati ang panyo kong puro uhog hindi pinatawad ninakaw din (Kahit may uhog yun Caruso naman yun!Sosyal). Kaya hayun kada pasok namin kailangan isulat naming sa notepad ang mga nakalagay sa bag namin, at chechekin naman ni Manong Guard mamayang pag-out namin.

Madalas ding panggabi ang duty ko, dahil nga pumapasok ako sa school sa umaga. Dahil hindi nman 24 hours ang dyip sa amin, madalas wala akong masakyan pauwi. Kaya ang ginagawa ko, iniintay ko na lang ang mga dyip na nagdadala ng gulay sa palengke malapit sa Jollibee. Kaya hayun inaabot ako ng 3 ng madaling araw at sanayin ang sarili ko sa amoy ng nabubulok na kamatis, sibuyas at............. paa ng katabi ko! Ganyan talaga kailangan pagtyagaan.

.

Nakakauwi ako ng mga 3:30 ng umaga at gumigising ako ng 5:30 dahil may pasok ako ngn 7AM (oo dalawang oras lang ang tulog ko). Kaya hayun pagdating ko sa school tinutulugan ko na lang ang prof ko. Madalas akong binabato ng chalk na shoot na shoot sa nakanganga kong bunganga ( na may laway pa on the side). Kaya tawanan ang buong klase pero wala akong pakialam, dahil lalabas na lang ako ng klase para ipagpatuloy ang pananaginip ko kasama si Pamela Anderson. Hehhe!

Kaya hayun dumami ang bagsak ko, dahil nga kung hindi ako late, lagi akong napapaalis ng titser ko sa klase. Hindi ko naman mahinto ang pagjo-jollibee dahil wala naman akong baon. Saka isa pa di ko panabibili ang pinapangarap kong Nokia 5110. Na ngayon ay pwede ng pamukpok ng pako o di kaya pamalo sa pwet ng batang maepal.

.

.

Marami pa akong karanasan dyan sa Jollibee,siguro sa susunod na lang uli. Pero ang masasabi ko lang ay hindi naman ako nagsisisi dahil nararanasan ko ang mga ganung mga bagay. Siguro kung hindi ko naranasang maghirap hindi ko siguro pahahalagahan kung ano ang meron ako sa ngayon. Ganun naman nga talaga eh, mas lalo mong malalasap ang tamis at sarap ng isang bagay, kung hindi mo muna natitikman ang pait at hirap ng para makuha . Kaya di ako nagsisisi dahil marami akong natutunan sa loob ng Jollibee.

Ingat