HAYSKUL LAYP

High school life, oh my high school life

Ev'ry memory, kay ganda

High school days, oh my high school days

Are exciting, kay saya

High school life, ba't ang high school life

Ay walang kasing saya?

Bakit kung Graduation na'yLuluha kang talaga?

Hindi ba si ate Shawie ang kumanta nyan, nung mga panahong medyo di pa sya nakakalulon ng pakwan at lumulobo na parang siopao ang pisngi.

Siguro kung tatanungin nyo ako kung anong stage sa buhay ko ang aalisin ko, siguro sasabihin ko yung HAYSKUL LAYP, gulat kayo noh, ipapaliwanag ko kung bakit.

Noong hayskul ako, na kung saan nagsisimula akong tubuan ng kung ano anong buhok sa katawan, at pumipiyok piyok ang boses, naranasan ko ang mga ganitong mga bagay;

AKO RAW AY ISANG LATAK

Alam nyo ba yung latak? Impurity sa Ingles. Natatandaan ko nun mayroon kaming “School Play” at ka-partner ko yung kras na kras kong kaklase (greyd por pa lang ako eh pinapantasya ko na sya.) Aba walang kaabog abog ba namang sabihin,

“Alam mo Drake, ikaw lang ang latak sa pamilya mo. Kasi mga kapatid mo gwapo, mapuputi at magaganda, ikaw payatot, maitim saka pangit.” Sabi nyang ganun

Aba medyo nabingi ako sa lakas ng dating ng mga salita nya, kaya pinaulit ko para makuha ko ng maayos baka kasi mali lang ang dinig ko. Kaya inulit nya, aba iyon din ang sinabi may dagdag pa kamo, UNANO daw ako, at di pa sya nasiyahan hinigan pa nya ng komento yung isa ko pang kaklaseng babae.

“ Diba noh, ibang iba ang mukha ni Drake?”

“Ay, Oo nga” (sabay tawa na parang mga mangkukulam)

Noong mga araw na yun gustong gusto kong pagbuhol-buholin at gawing pretzel ang mga lungs at esophagus ng mga kaklase ko na yan sa sobrang inis. Kung may hawak lang akong bolpen nun malamang tinusok ko na ang mga mata nila at ipapagulong ko sa haraninang kulay orange para gawing KWEK KWEK

Basta ang sarap bangasan ng isa ang mukha ng KRAS ko. At batukan ng dalawa yung sidekick nya. Aba sabihin ba naman yun INMAY PEYS.

CADET OFFICER TAE

Naku ngayon ko lang isasambulat ang isang ito, buti na lang at walang nakakakilala sa akin dito. Well di naman sya ganun kahiya hiya, Ganito ang kwento, HELL DAY namin sa COCC. So isang araw ng pagpapahirap para patunayan ang “TEAMWORK” naming mga cadet officer. So dahil kamo ako yung mukhang uto uto. AKo yung kinustaba ng aming Commandant.

Ang sitwasyon: Habang nasa kalagitnaan kami ng aming Drill, Magkukunwari akong sasakit ang tyan at tatae sa damuhan, at para mapatunayan DAW ang aming “Teamwork”, ipapakain ang kunwari kuwariang tae ko (pinagsasama samang kornik, tinapay at puti ng itlog, medyo magaling ang pagkakagawa ng japek na tae, kasi may mais mais pa). At walang magawa ang mga ka-officer ko kundi lasapin at kainin ang aking madilaw dilaw na TAE. Hahahaha!!

Halos isumpa ako ng mga kasamahan ko, pati yung EKS GERLPREN na kasamahan ko rin, halos murahin ako nang pagkalutong lutong.

Okay sana kung hanggang ganun lang ang nangyari, kasi naipaliwanag naman ng Commandant namin sa mga kasamahan ko na paepek lang nya yun. Pero ang hindi ko kinaya eh, nung kinabukasan SUMAMBULAT na parang tae ang chismis, na natae daw ako sa aming Room, at lahat ng nakasalubong ko ang tawag sa akin ay “BOY TAE” sabay tawa ng pagkalakas lakas. Lahat ng kaskulmeyt pag nakikita akokung hindi nandidiri eh tumatawa sa akin na halos lumubo ang sipon.Eh sige nga sino ba naman ang matutuwa sa ganung pangyayari, halos isumpa ko ang buong iskwelahan namin, kasi napahiya ako ng sobra sobra, eh nagbibinata na ako nun, tapos pagtutuksuhin ka ba namang “BOY TAE”.

Talaga namang isinusumpa ko yung pangyayari na iyun.

DAKILANG TALUNAN

PERS DYIR palang ako nun medyo aktibo na ako sa klase, dahil nga medyo lider lideran ako noong elementary at Onor istyudent mula greyd wan hanggang greyd siks, kaya naman pinangarap kong maupo sa aming pinagpipitagang “ ISTYUDENT KAWNSIL” .

KAMPEYNDEY na, at halos lahat na ata ng gimik na pwede kong gawin ay ginawa ko na. Nandyan kumanta ako ng piyok piyok para maaliw ang mga baluga kong kaklase, magpasirko sirko na parang unggong nakasinghot ng acetone o rugby, sumayaw kahit parehong kaliwa ang paa ko at matigas pa sa adobe ang beywang ko,at maubos ang lahat ng kapangyarihan ko para idakdak ang mga plataporma namin(tulad ng pahabain ang oras ng recess, walang pasok tuwing exam day, at pwedeng mangulangot habang recitation, hehehe, joke lang).

Basta lahat lahat ay ginawa ko na makuha ko lang ang boto ng mga hinayupak kong mga kaklase. Pero talagang gusto lang nila akong pagtawanan, kasi hindi naman ako binoto. Ang nakakainis pa eto sasabihin sa iyo

“Congratulation siguradong panalo ka na”

Sasagot naman ako “ Salamat po”.

Pagkatapos malalaman mo na milya milya ang lamang ng kalaban at ikaw ang kulelat. Eh mga plastik pala sila eh. Ang sama pa nyan dadalawa dalawa kaming lumaban ako pa ang natalo.

So unang pagkabigo, iniisip ko nun ,eh baka sa una lang yun, kaya nung nag SEKON DYIR lumaban uli ako, at nangampanya, pero dis taym medyo itinaas ko na yung level ng pangangampanya ko, meaning kumain na ako ng buhay na manok, naglalakad sa baga at tumulay sa alambre.At maraming nagsasabi na dis taym, syur win na daw. Eh medyo pakiramdam ko nga panalo na ako, pero talagang puro kalahi pala ni Hudas ang mga kalsmeyt ko, kasi hayun kulelat uli ako.

Kaya nung kinukuha uli ako noong TERD DYIR para lumaban, eh umaayaw na ako. Syempre kailangan ko namang isalba ang maganda kong pangalan. Pakiramdam ko kasi ginagawa akong UTO-UTO o kaya clown tuwing nangangampanya.

TITSER ENEMINAMBER WAN

Eh komo, nawala na ang gana ko sa pag-aaral, lahat naman ng kagaguhan ay ginawa ko na. Ako ang suki ng pagdadamo at paglilinis ng buong skul namin kasi lagi akong leyt .Hindi na ako nag-aaral, nagnungulakot na lang ako buong maghapon, at iniintay ko na lang mag-bel. Pero sabi nila natural daw ang katalinuhan ko (Naks naman!), kasi kahit bulakbol at di ako nag-aaral eh lagi akong nasa Top Ten (hehehe!!). Ako kasi yung tipong “GUD BOY” ang dating, kahit na daw magpakagago at magpakabulakbol ako sa klase mukha pa rin daw akong uto-uto.Kaya hindi sineseryoso ng mga titser ko ang pagkabulakbol at pagiging leyt ko. Madalas sa akin pa rin inuutos ang pagtitinda ng pulburon at yema, sabay sulat sa “Class Record” ng plus 5 sa bawat pulburon at yemang bibilhin nila.

Ngayon kungtatanungin mo daw ang mga Hays skul titser ko kung ano ang naalala nila sa akin sasabihin nila:

“Ah si Drake, yung batang maliit na nahulog sa sapa at gumulong sa pilapil, whahahhaha” sabay tawa na kita ang wisdom tooth at ang maliit na bituka” iyon ang naalala nila sa akin, hindi ko alam kung bakit, gusto ko sanang sabihin:

“Ma’am ako po yung nanalong Best Presentor sa buong prabins natin, at ako rin po ang pinanlalaban nyo sa mga Quiz Bee at contest, Best in Science po ako Ma’am”

Eh sa dinami-dami rin naman ng mga binigay kong karangalan sa skwelahan namin, ewan ko ba kung bakit yun ang lagi nilang naalala sa akin. Ginagawa na naman akong katatawanan at UTO UTO. Kawawang Drake. Hahahah

Ngayon, medyo kahit papaano eh nagbago na ang lahat, medyo hindi na akong tinatawag na latak, kasi pumusyaw pusyaw na ang kulay ko, tumangkad at gumwapo na (walang pakialamanan blog ko ito!!!), Marami nga ang nagtatanong sa mga nanay at tatay
“ Anak nyo ba ito? bakit mukhang artista” hahahaha, dagdag ko na yun. Joke lang!!
Yung pagiging loser ko naman ay nakatulong para di ako sumuko agad sa buhay, kumbaga minsan kailangan nating maranasang mabigo para magtagumpay,tanggapin ang bawat pagsubok ay hamon para sa ikabubuti at ikakaunlad mo. (Naks may lesson pala!!!)

Yung pagiging Cadet Officer Tae ko naman………………. hayun wala namang naitulong sa buhay ko, hahaha!!Minsan ganyan talaga, may bahagi sa buhay natin na masarap burahin ng eraser o kaya lagyan ng LIKWIDPAPER, pero sabi nga nila kung hindi dahil sa mga kabiguan natin at mga paghihirap natin hindi tayo magtatagumpay. Masasabi ko na yung mga naranasan ko noong hayskul ang naging daan ko para makuha ko kung ano ang meron ako ngayon.
Totoong gusto kong alisin ang yugto nayan sa buhay ko pero ano pa man ang nangyari sa nakaraan ko sisiguraduhin kong hindi sya magiging balakid para sa buhay ko ngayon at sa hinaharap pa. Tandaan “Minsan kailangan natin matikman ang pait bago natin mas lalong manamnam ang tamis ng isang bagay”. Maramdaman nating magiging mababa para kung mapunta ka naman sa mataas marunong tayong abutin at maintindihan ang mga nakakababa sa atin at ituntong ang mga paa natin sa lupa.

Ngayon tinatawanan ko na lang ang lahat ng mga nangyari sa akin noon, alam ko kasi kung hindi dahil sa UTO UTONG DRAKE na yan, hindi siguro lilitaw ang totoong DRAKE ngayon.

Sige po, salamat sa time nyo,