QUOTABLE QUOTE NI DRAKE

Huwag kang maglagay ng panuntunan (standards) sa iba, lalo’t hindi mo alam kung naabot mo ang panuntunan ng ibang tao sa iyo.

Tuesday, November 11, 2008

Pormula ng Pelikulang Pilipino (Huling Hinga)

Sa pagpapatuloy ng ikaapat at huling review ko sa Pelikulang Pilipino (buti naman at naisipan ko ng tumigil, hahahah) heto ang mga obserbasyon pa

Dekada 90

Sa unang bahagi ng dekadang ito halos karamihan mga comedy ang tema, tulad ng mga pelikula ni Joey de Leon, Vic Sotto, Dolphy, Andrew E at kung sino sino pang komedyante.Dito usong uso ang mga sayawan sa beach na talaga namang nakakapanginig laman sa kabaduyan. Marami akong kasama sa trabahong mga Indians, at nakita ko na halos ganun din sila pagpelikula ang pag-uusapan. Kaso sa kanila mapa-actions, drama , comedy ay puro may kantahan at sayawan. Yung tipong nadikit lang ang katawan sa dahon o puno, at mga nagkikisay na dahil nagsasayaw.
Akala ko nga tulad natin medyo din a uso yung mga kantahan at sayawan nay an, pero nung huli kong napanood na Indian movie (2007) aba may sayawan pa rin. Hay my gulay

Dahil nasa gitna tayo ng sobrang hirap na ekonomiya at krisis noon kaya nauso ang comedy at kailangan ng mga ganitong pelikula para naman matawa ang tao. Eh lagi pang brownout nun kaya ang mga tao sa sinehan ang punta kasi may generator at aircon pa.
Mga mid 90’s hayan nauso na ang mga ST Films, napinangungunahan nila Gretchen Baretto, Kring Kring (Kristina Gonzales, Gardo Versosa, Rosanna Roces. Nung mga panahon na yan bumuka lang ang hita ng bida eh kwento na. O kaya naliligo lang sa ilog eh istorya na. Ganyan umiikot ang pelikula noon pero kahit papaano naman may masasabi pa rin tayong mga matitonong Pelikula tulad ng “Ang Lalaki sa Buhay Ni Celia” o “Ang babae sa Bintana”.

SAMPLE



Heto pumasok na ang year 2000

Unang bahagi ng taon, halos bumulusok pababa ang kalidad ng pelikula dahil ang ST ay napalitan ng TF (titillating Films) na pinagbibidahan ng mga sandamakmak na mga artista di mo naman kilala. Yung tipong nakikita mo lang sa tabi tabi kamulat mulat mo ay bida na ng Pelikula. May mga pangalan pa na hindi mo alam kung san pinagkukuha. Nauso ang mga pangalan ng mga sikat na artista o pulitiko na ginawang babae tulad ni Ida Manzano (Edu Manzano), Ynez Veneracion (Ian Veneracion) ,Ramona Revilla (Ramon Revilla) at kung sino sino pa. Bakit hindi sila gumawa ng female version ni Amay Bisaya, gawin nilang Amy Bisaya. Yung iba naman nung sumiklab ang OAKWOOD mutiny, lumabas si Gloreitta, Kudeth Honasan at kung sino sino pa, ewan ko bakit di nila sinama Ping Lacson, gawin nilang Ping Ping Lacson (naks parang litson lang ah). Meron naman brand name ng Shampoo, tulad ni Ivory, Rejoice, at Pantene. Nagtataka lang ako bakit wala ang sexy star na Mane n Tail, di ba okay din naman yun.

Di tulad ng ST na kahit papaano ay mga sosyaling mga sexy star ang bida, sa TF eh talaga naman hindi mo na talaga madi- differentiate kung alin ang artista at alin ang ordinaryong tao. Sa ST kahit papaano may istorya, dito eh talagang wala na talaga. Kaya nakakaawa talaga ang mga panahon nay un, na kung saan halos wala ka ng makikitang matinong pelikula noon.
Buti naman at medyo nawala wala na yung mga Pito pito movies (pitong araw lang ginawa) at TF, at napalitan naman ito ng mga Horror Films, syempre dahil ito sa mga Hapon at Koreano na nagpasimula ng ganitong trend. Kaya halos nagsulputan din ang mga horror films na kahit pasko ay mukhang pang haloween pa rin ang mga pelikula. MEdyo kahit papaano naman ay gumaganda ganda na ang kalidad ng ating pelikula, dahil medyo nag-iisip isip na rin ang mga writer ng magandang script. Pero hanggang ngayon may manaka naka pa ring mga Horror Films na sumusulpot.

Sa kasalukuyan, usong uso ang mga independent films, ngayon lang nauso ito pero noon pa ako nakakapanood nito. Nakaktuwang isipin na kinikilala ang mga pelikula natin sa ibang bansa. Medyo halong emosyon ako, natutuwa ako kasi kinilala ang pelikula natin, nalulungkot ako kasi kwento ito ng mga kababuyan at kabulukan ng Pilipinas. Basta mahirap ipaliwanag, pero malakas pa rin naman ang paghanga ko sa mga Pelikula natin

Sa panahon ngayon parang di ko alam kung ginagamit lang nila ang indie films para makatipid ang ibang malalaking movie outfit. O di kaya para lang din ST films o pito pito movies ito na mura lang ang production cost. Kasi halos puro sex din ang tema, although sabihin natin may magagandang istorya meron dun kaso parang ito ang kanilang pambeta sa manonood-and SEX. Kaya nga siguro halos pabrika ng bata ang Pilipinas, at halos maapakan mo na sila. Nakakalungkot na ginagawang sankalan ang indie films para lang sa mga porno films,kumbaga trend kasi kaya makikiuso din.

Masasabi ko namang marami pa ring de kalidad na pelikula na hindi ito ang tema, tulad ng Kubrador, Adela, Foster Child, Batanes at Tribu. Humahanga ako sa direktor nila at sa istorya syempre, katibayan lang na hindi naman kailangan ay puro sex ang tema.
Ito ang panahon ng indie films, ito na siguro ang nagsasalba sa naghihingalong industriya ng Pelikula. Sana dumating ang isang araw na pwede na tayong makipagsabayan sa mga Hollywood Films. Pero alam kong marami pa rin tayong kakaining bigas pero buti na lang din at nagsisimula na tayong kumain.hehheeh

SAMPLE



Pero sa ating mga mahihilig sa Pelikula, maganda ring mapanood natin ang sariling atin. Marami kasing pelikulang banyaga ngayon na dinadaan na lang sa special effects o sa mga sikat na artista. Sana magtulungan din tayo, yun nga lang kailangan ding husayan nila ang paggawa ng Pelikula.
Ano kaya ang susunod na uso pagdating sa Pelikula, may isisilang pa kayang Lino Brocka? Basta manonood na lang ako ng manood basta maganda ang istorya,pero kung parang basura lang ang papanoorin ko, eh bibili na lang ako sa Jolibee ng value Meal no. 1, nabusog pa ako.hehehe
Sige salamat sa time nyo!Sign off na rin ako sa review kasi yung iba hindi makarelate!!

Ingat lagi!!

No comments: