Pormula ng Pelikulang Pilipino (Part 3)

Aba talaga namang marami pala talagang mahilig sa pelikula sa atin, kasi nga BAKS OPIS yung isang post ko. Eh di ko nga alam na kahit papaano pala ay may sense naman pala yung mga isinulat ko kaya heto naglagay ako ng ikatlong parte (eh di ko lang alam kung nagsawa na yung iba, hehehe)

Maraming nagsasabi na kung isa kang manunulat, mahilig ka rin sa pelikula. Hindi ko rin alam kung totoo yun, pero mukhang totoo nga dahil maraming ang talagang nagbigay ng komento tungkol dito. Sabagay dahil ang istorya ng pelikula ay galing sa mga writer. Kaya alam ko rin na ito ay isang akda na may gumagalaw na totoong karakter lang.
Sa pagkakataon namang ito kasama sa Pormula ng Pelikulang ang panahon o yung timing kung kelan ito ipinapalabas, ipapalabas, o ipinalabas. Kasi nga kung ano ang uso yun ang patok. Dati halos mabaliw tayo sa brick game at game watch, , ngayon parang sa museum mo lang makikita ito. Kung dati halos maloko tayo sa mga tamagotchi natin eh, ngayon pamato na lang ito sa piko. Ganun, uso uso lang, trip trip lang ba. at aminin mo halos mabaliw ka rin kina Dao Ming Zu, Watselai, at kay Zansai nun kaya tyak may stationaries ka nila, kumot, unan at kung ano ano pa (hahahhaa, KADIRI).

Heto ang ilan sa mga trend ng ating Pelikulang Pilipino

Dekada Singkwenta –sitenta (50-‘s- early 70’s)

Dito nabuo ang mga loveteam noong araw, kumbaga sikat sila NIda Blanca at Nestor de Villa, Gloria Romero at Luis Gonzales sila ang mga Dingdong at Marian o Piolo at Angel noong araw. Ganun sila kasikat noon, na halos samabahin sila ng mga tao, kulang na lang ay pinusan mo ng panyo ang katawan nila at ipahid sa mga masasakit sa katawan mo.
Sikat na sikat din ang kontrabidang si Bella Flores na halos isumpa at sunugin ng taon bayan sa galit dahil apektadong apektado sila sa pelikula.Sabi ng lola ko ay halos ipakulam daw nya yang si Bella Flores o di kaya sabunutan at pagsasampalin dahil sa inis. Ganyan sila ka panatiko
Kalimitang mga simpleng ang istorya dahil ang mas pinagtutunan ng mga lolo’t lola natin noon (o yung mga fans noong araw) ay yung mga artista o di kaya kung galing ang sila sa dalawang malalaking film outfit noon ang Sampaguita at LBM ay sori,………. LVN pala!!

Black and White pa noon ang mga sinehan at makikita mong halos walang buhay ang mga artista noon (mga maputla at maitim ang labi kasi nga black and white) at mga may lahi o dugong kastila ang mga artista noon.Hindi uso ang pangkaraniwang mga mukha, pag artista ka noon, dapat mukha ka talagang manika o di kaya manikin. Kailangan sobrang ganda at sobrang gwapo ka, kung medyo pangkaraniwan lang ang mukha mo eh wag mo ng pangarapin mag-artista baka pagbabatuhin ka ng kamatis ng mga manood. Kung talagang makapal talaga ang mukha mo eh sa komedya ka na lang basta kaya mong pagbabatukan ng bida.

Kalimitan ding parang tumutula ang bawat dialogue dun, pati ang mga expression ng mga artista ay tumutula din na akala mong makikipaglaban ng Balagtasan. Mababaw ang istorya kasi mababaw pa naman ang kaligayahan ng mga tao noon, hindi katulad ngayon medyo mabibigat tulad ng pag wala kang load (ang cellphone mo) e mo naku, napakabigat na problema yan.TSK TSK TSK.

Ang maganda noong panahon na yun, masigla at mabenta ang mga pelikula noong araw. Halos di mahulugang karayom ang mga sinehan o teatro noon sa Avenida (tulad ng Galaxy) sa dami ng mga fans at manonood .Ito ang pinaka-busing kalye sa Maynila. Pero sa kasamaang palad ang mga sinehan na yun ay paradahan na lang ng Dyip ngayon!! Ohh!!QUIPO!! QUIPO!!! QUIPO (Sigaw ng mga mananahol o barker)

SAMPLE



Dekada sitenta at otsyenta (Late 70’s early 80’s)

Halos ganun pa rin ang trend noon, love team pa rin, Ang pumalit sa trono nila noon ay walang iba kundi sila Guy and Pip, Vi at Bot. Sila ang mga sikat na sikat at pinagtitilian noong araw. Sa pagkakataong ito, mga totoong tao ang mga tinitilian noon, sa simpleng salita eh mga pangkaraniwang mukha. Ayaw na ng tao ng sobrang ganda o gwapo, yung tama at sakto lang ang gusto nila.

Ang klasikipasyon ng mga Pilipino noon ay nasa dalawang kategorya lang, ito ay kung ikaw ba ay Noranians o Vilmanians. Kung wala ka sa nabanggit malamang di ka Pilipino, hahahah..Joke lang. Tapos, ang mabigat na problema ng bansa noon ay hindi tungkol sa ekonomiya kundi kung mas mabenta ba ang pelikula ni Nora o ni Vilma o di kaya kung mas sikat ba ang tambalang Guy and Pip o kaya Vi at Bot. Sa kanila medyo umiikot ang mundo ng pelikula, kay akala mong magkakalabang mortal ang dalawang panig pag nagkasalubong.Kasi tyak giyera ito!!

Subalit nabago uli ang moda o trend ng magkaroon ng Batas Militar. Sa mga panahon na rin yan medyo sikil ang kalayaan sa pagpapahayag. Ngunit dito naman sumibol ang mga magagaling at matatalinong direktor. Umusbong ang “Golden Age” ng Philippine Cinema dahil sa magagaling na director na sila Lino Brocka, Ismael Bernal, Celso Ad Castillo at marami pang iba. At medyo nawala ang love team love team at unti unti itong napalitan ng totoong mga artista. Nag evolve ang mga artista noon, pinakita nila kung ano ang tinatawag na pag-arte. Kung di ka magaling kawawa ka, kahit gaano ka pa kaganda o kagwapo kung di ka magaling umarte eh sa kangkungan ka ng Ilog Pasig pulutin kasama ng mga diaper at mga napkin.

Sa panahon nay an, marami ring mga Pelikulang fantasy ang nauso. Nauso si Darna, anak ng Bulkan, Dyesebel (yung orig) at pati na rin si Darna Kuno ni Dolphy. Sabi nila kaya raw tinatangkilik daw ito ng manonood dahil sa hirap ng buhay, at kailangan natin ng Super Hero, para pagbibigay ito ng pag-asa.

Tapos nauso din ang Pene Movies, o yung mga BOMBA (akala ko nun atomic bomb, o kaya yung poso), pero kahit medyo bold ang tema ay may istorya naman, saka may artistic value naman ang iba. Dyan sumikat ang direktor na si Celso Ad Castillo saka ang mga artistang sila Jacylyn Jose, Rico Locsin, Amy Austria, Mark Gil at kung sino sino pa. Pero tingnan mo sila ang magagaling na artista ngayon.

Pero Mukhang din a rin talaga maaalis sa kulturang Pilipino ang love team kay abumalik na naman ito noong dekada otsyenta,sumikat ang sandamakmak na loveteam.Sa US di gaanong uso yan, kumbaga kung magaling kang artista magaling kang artista, sa ating kung magaling kang artista magaling na rin yung kaloveteam mong artista, na kahit parang pinainom ng sukang Paombong ang mukha pagnagdadrama o di kaya nilalagyan lang ng Vicks ang mata para maluha eh swak pa rin kasi sikat ang kapareha nya. Dyan nauso sila Maricel Soriano at William Martinez, Janice de Bellen at Aga Mulach, at maraming pang iba.

Nauso ang mga Pelikulang pangbagets o pang teenager, tulad na lang ng pelikulang “Bagets”, at Ninja Kids medyo active kasi mga kabataan noon, kaya nasa kanila din ang pulso ng nakakararami. Medyo dyan na rin ata nauso ang pagdidisco!! Basta sikat na sikat ang mga kabataan noon. Nung mga time na rin nay an, panay lovesong ang uso din kaya halos lahat din ng pelikula ay may themesong. Medyo ito ang nagdadag kilig sa mga Pelikula noong araw, na mukhang dala dala natin hanggang ngayon.

SAMPLE



OOOPPPSSS. Medyo mahaba na uli ang naisulat ko, may part 4 pa yan para sa Dekada nubenta (90’s) at hanggang ngayon. Abangan nyo na lang yung susunod.
Salamat sa time nyo, medyo talagang nakahiligan ko lang ang Pelikula, nasubaybayan ko yan kahit na wala pa kaming Betamax at VHS noon. Medyo iniintay ko na lang na ipalabas ito sa T.V.
Sige hanggang sa Part four.